பாடல் 1:
மண்களிக்கும் வீரையிடைக் கண்ணன்நவ நீதமிரு
மலர்கை ஏந்திக்
கண்களிக்கும் படி நிற்கும் காட்சிஇத யாலயமா
கனவான் ஊட்டும்
விண்களிக்கும் சுவைமிகுசிற் றுண்டிகளா தியநிதமும்
விரும்பி உண்டுண்
டெண்களிக்கும் சுவையதனை மறந்தொழிந்த
பெருமிதத்தை இயம்பும் மன்னே !!
பொருள் :
ஊற்றுமலை ஜமீன்ந்தார் இருதாலய மருதப்பத் தேவர் .
வீரை - வீரகேரளம்புதூர்
இங்கே நவநீதகிருஷ்ணசுவாமியின் ஆலயம் இருக்கிறது.
நவநீதகிருஷ்ணசுவாமி கையில் வெண்ணெயை ஏந்தி நிற்பதை போல , இருதாலய மருதப்பத் தேவர் நிவேதித்த சிற்றுண்டி வகைகளை உண்டு வெண்ணை சுவையை மறந்துவிட்ட நிலையை காட்டுகிற தென்றபடி.
பாடல் 2:
தன்னிடைமுன் துயின்றிடுமா தவன்வடிவு பிறிதொன்று
தரித்தே தன்பால்
மன்னிடுமற் றையஅனைத்தும் மருவிஇத யாலயப்பேர்
மருவி யாரும்
பன்னிடுமா றுறல்தெரிந்த பாற்கடலும் அவன்போலப்
படிவ மாறித்
துன்னிடுமற்றையதங்கி அவற்றங்கி வீரையெனத்
துலங்கிற் றலோ.
பொருள் :
திருமால் இருதாலய மருதப்பத் தேவராக தோன்ற, அதனையறிந்த
பாற்கடலும் வீரகேரளம் புதூராகத் தோன்றியதென்றபடி.
அவற்றங்கி -அவனைத் தாங்கி.
வீரை - வீரகேரளம்புதூர் : கடல் என்றும் ஒரு பொருள் உண்டு.
வீரகேரளம்புதூர் என்ற இந்த ஊருக்கு ஒரு சிறப்பு உண்டு. அது தமிழ்காத்த, புலவர்களைப் புரந்த ஊற்றுமலை ஜமீன் ஊர் என்பதே! இந்த ஜமீனைப் பற்றி தமிழ் தாத்தா – உ. வே. சாமிநாதையர். தமது நினைவு மஞ்சரியான என் சரித்திரம் நூலில் குறிப்பிட்டுள்ளார்.
